In 1979 was ik 21 jaar en met rugzak en gitaar aan het zwerven door de Verenigde Staten van Amerika. In Tennessee ontmoette ik een banjospeler waarmee ik in Memphis op straat ging spelen. Banjo, gitaar en 2 stemmen. En het liefst zong en speelde hij Mr. Bojangles en dat kende ik van de Nitty Gritty Dirt Band die het in 1970 op de plaat zette.
Pas veel later kwam ik erachter dat dat liedje (tekst en muziek) geschreven was door Jerry Jeff Walker. Het was toen een hele klus om daar een opname van te vinden, want het internet was nog niet zo uitgebreid. Maar later was het makkelijker te vinden. Hier de eerste versie van de componist himself uit 1968.
Helemaal leuk vind ik persoonlijk deze uitvoering, erg unplugged in een caravan! Dat was in 2014 en toen was het liedje dus al 46 jaar oud. En de zanger was toen al 72 jaar oud.
Mr Bojangles werd enorm populair en is door heel veel artiesten vertolkt, waaronder Sammy Davis Jr, Robbie Williams, Neil Diamond, Harry Belafonte, David Bromberg, John Denver, etc. Zelfs Bob Dylan speelde het!
Maar waar gaat dat liedje nou eigenlijk over…?
Mr Bojangles
I knew a man Bojangles and he danced for you in worn out shoes
With silver hair, a ragged shirt and baggy pants, the old soft shoe
He jumped so high, jumped so high
Then he’d lightly touch down
Mr. Bojangles dance
I met him in a cell in New Orleans, I was down and out
He looked to me to be the eyes of age as he spoke right out
He talked of life, talked of life
He laughed, slapped his leg instead
He said his name Bojangles and he danced a lick across the cell
He grabbed his pants for a better stance
Ooh, he jumped so high
He clicked his heels
He let go a laugh, he let go a laugh
Shook back his clothes all around
Mr. Bojangles dance
He danced for those at minstrel shows and county fairs throughout the south
He spoke in tears of fifteen years
How his dog and him, they travelled about
His dog up and died, he up and died
After twenty years he still grieves
He said I dance now at every chance in honky tonks for drinks and tips
But most the time I spend behind these county bars, ‘cause I drink a bit
He shook his head and as he shook his head I heard someone ask
Please Mr. Bojangles dance
Ik kende een man Bojangles en hij danste voor jou met versleten schoenen
Met zilverkleurig haar, een haveloos shirt en een wijde broek, oude zachte schoenen
Hij sprong zo hoog, sprong zo hoog
en landde dan lichtjes
Meneer Bojangles, dans
Ik ontmoette hem in een cel in New Orleans, ik was down and out
Hij keek naar mij met de ogen van ouderdom toen hij met me sprak
Hij sprak over het leven, over het leven
Hij lachte en sloeg op zijn knie
Hij zei zijn naam Bojangles en danste een stukje door de cel
Hij pakte zijn broek vast voor een betere houding en ooh, hij sprong zo hoog
Hij klikte met zijn hielen
en liet een lach los, liet een lach los
Schudde zijn kleren naar achteren
Meneer Bojangles, dans
Hij danste voor op minstreelshows en provinciale kermissen in het zuiden
Hij sprak in tranen over vijftien jaar
Hoe zijn hond en hij rondreisden
Zijn hond was op en stierf, was op en stierf
Na twintig jaar treurt hij nog steeds
Hij zei: ik dans nu bij elke gelegenheid in honky tonks voor drankjes en fooien
Maar de meeste tijd breng ik door achter deze tralies, omdat ik een beetje drink
Hij schudde zijn hoofd en terwijl hij zijn hoofd schudde hoorde ik iemand vragen, Alsjeblieft, Meneer Bojangles dans
In verschillende interviews heeft de countryzanger Jerry Jeff Walker toelichting gegeven over dit liedje. Het gaat namelijk niet over de bekende tapdanser en acteur Bill Robinson die Bojangles als bijnaam had.
In 1965 ontmoette Walker een zwerver in de gevangenis van New Orleans. Walker zat daar voor openbare dronkenschap. De zwerver noemde zichzelf Bojangles, omdat hij de politie niet zijn echte naam wilde vertellen. Een weekend lang vertelde deze Bojangles verhalen over zijn leven. Op een avond ook over zijn hond, zijn beste maatje, die overleden was.
Een celgenoot vroeg Mr Bojangles om voor de gezelligheid wat te dansen, zoals de echte Bojangles dat deed. De zwerver begon te tapdansen. Walker is nooit achter de echte naam van de zwerver gekomen.
Terug thuis schreef Walker het liedje in één keer. “Toen de rest van de wereld luisterde naar The Beatles, schreef ik een 6/8 wals over een oude man en over hoop. Het is een liedje over liefde. Mr Bojangles staat voor iedereen die ik heb ontmoet en nooit meer zal ontmoeten.”
Als “toegift” nog een ander liedje van Jerry Jeff Walker…